Pertama kali kukenakan tol..

Lain padang lain belalang..lain orang lain juga caranya..begitulah agaknya tradisi perkahwinan orang johor dengan daerah atau negeri lain. masing-masing mempunyai cara dan budaya tersendiri.

Melihat pihak pengantin lelaki dikenakan tol sebelum dapat bertemu dan duduk di sebelah pengantin perempuan sememangnya satu satu pengalaman baru buat saya,apatah lagi diminta oleh pihak pengantin perempuan yang juga merupakan kawan baik saya untuk menjadi pengapitnya.

”a--k, awak jadi pengapit saya boleh tak,”begitulah kira-kiranya pertanyaaannya bakal pengantin pada saya beberapa bulan lalu. Lalu saya pun menjawab..”alamak, kena ker..jadi pengapit kena buat apa..kena tolong lap muka jer kan, dengan kipas-kipaskan..ala, a--k takut malukan julie jer kat atas pelamin,” tanya saya untuk kepastian.

Bukan apa saya ni memnang suka tersenyum, buat lawak, takut atas pelamin nanti saya lak yang sengeh dan galak ketawa lebih-lebihan (tengok2 memang betul pun, saya gelak melampau2 dalam gambar..kekeke) teman saya pun jawab, ”lebih kurang macam tulah”.

Itu katanya sebulan sebelum itu, tapi 2 hari sebelum nak bersanding tu, ”a--k, nanti awak buat tol yer,”. Mulalah saya melopong, terkedu dan panik..”duduk kat depan pelamin, tutup muka pengantin sambil minta tol!..bior benor”, macam nilah konon2nya saya kata dlm hati..hehe

Tapi kepanikkan itu sebentar cuma, setelah diterangkan oleh teman2ku yang lain..kata mereka senang jer minta jer duit tol sebelum buka muka pengantin dengan kipas sate tu...hehe,,tak mengapalah, apa yang lebih penting saya dapatkan tunaikan hasrat teman saya itu untuk menjadi pengapit di hari bersejarahnya...lagipun hari tukan dia bergelar raja sehari, so kenalah layan bak raja ...yer tak..

Nasib baik, ramai teman-temanku yang ada bersama selain makcik2 yang duduk menghadang di hadapan pelamin untuk memeriahkan upacara minta tol..kekekekke..meriah sikit..kawan kami linda memang sporting abis..dia pandai bercakap..yang lucunya..belum pun sempat kami minta, pengapit lelaki dah bagi sampul duit..malas cakap banyak agaknya takpun dah nervous sangat kot, bila tengok otai2 kat depan tu..

Apabila semua dah ketepi, saya fikirkan leh saya persembahkan teman saya pada si pengantin lelaki, rupa-rupanya tugas saya belum selesai lagi, kira saya tol terakhirlah..hehe

Bila dapat sampul pertama, saya ingat nak bangunlah, tapi apabila pengapit lelaki tanya ”nak lagi tak”, saya pun duduk balik cakap ”nak bagi lagi ker, kalau bagi nak gak”..hehe..boleh pulak tawar menawar atas pelamin..tapi sebelum tu saya rujuk tanya dulu teman saya tu boleh ker minta lagi, yelah dia pun dah siap warning awal2 lagi jangan minta banyak2 kat bakal suami dia tu, berpeluh dia karang takut tak cukup..so bila teman saya cakap,”dah oklah tu”..saya pun bangun dan berkata,” ok, saya persembahkan,” merujuk kepada pengantin perempuan tersebut.

Alhamdulillah berjaya misi pertama saya menjadi pengapit buat teman saya yang kini bergelar Pengantin Baru dan menjadi suri hidup En Azman. Makin banyak muka student AD17 2001 ’dipangkah’...kekekee

Tatkala pengantin diambil gambar, saya dengan kawan-kawan lain Azie (bawak adik-adiknya sebagai bodyguard), Kak HAni (datang lambat kerana jem di seremban), dan Linda (Moon tak dpt hadir dengan bersurat) dok berposing sakan dan mulalah bercerita itu dan ini maklumlah berapa tahun tak jumpa, alih2 linda dah bawa ‘handbag’ mahalnya (lupa nama anaknya)..hehe

Memang kecoh abis, tu belum ramai lagi kawan2 kami dari AD17 datang, kalau ada MOOn sahaja dah retak agaknya dinding umah Julie!...:)..seronok betul…thanks kawan2 seronok rasanya dapat jumpa u all!!

Paling puas dan rasa seronok apabila si pengantin perempuan berkata, “terima kasih a--k, saya suka awak jadi pengapit kita,” ..Alhamdulillah saya dapat menjalankan amanat teman saya itu dengan baik...yelah sayapun tak mahulah cara atau perilaku saya akan memalukan teman saya di hari bersejarahnya..

Oh ada 1 pengalaman melucukan sepanjang perjalanan ke rumah pengantin di Parit Samijan, Batu Pahat, Johor. Alkisahnya saya bertugas sebagai co-pilot pada sahabat baikku yang juga merupakan anak jati Batu Pahat..saya tergelak2 melihat papan tanda jalan yang bertulis, Parit Botak, Parit Baring (entah parit terlentang ada ker idak) dan entah apa lagi saya dah lupa..”lucunya dah takde nama lain ker nak buat nama jalan”kataku pada sahabatku.
Balas sahabatku ”wah2 gelakkan kampung orang yer, saya tinggalkan awak kat sini jelah..”kata orang yang tak boleh terima kritikan..:)

Yang paling lucu, saya baca peta yang dilakarkan oleh Julie salah..Jalan Parit Bengkok saya gi sebut Parit Bengkak dan Parit Samijan saya gi panggil Parit Sarjan...hehehehe..tulisan Julie tu berseni sangatlah..

Oklah begitulah ceritanya pengalaman menghadiri kenduri perkahwinan sahabat baikku Julie Aziah pada 6 Jun 2009 di Batu Pahat, Johor..kiranya 3 hari 2 malam saya di Johor homestay makcik saya..hehe.

Jullie, lepas ni tak bolehlah a--k mengadu-damba pada julie lagi erk, pastu a- - k pun dah tak dengar cerita-cerita sedey dari u lagi kan tentang hanya kita berdua sahaja yang tahu...takpelah lepas ni ’U have A Shoulder to Lough On’beside u...which is your beloved husband ..

So kepada Julie dan Azman, a- - k nak wish sekali lagi...

Selamat Pengantin Baru, Semoga Perjalanan Hidup Kalian diberkatiNya dan sentiasa Berbahagia Sehingga Ke Akhir Hayat…Amin..

Gambar nantilah akan di post..